Het menselijk leven is in hoge mate een absurd leven. Een mens wil harmonie, streeft naar geluk, wenst zich in een veilig bestaan. In de praktijk wordt een mens geconfronteerd met het tegendeel. Wat te doen na die confrontatie? Klagen. Klagen overbrugt de kloof tussen het ideaal en de rauwe werkelijkheid.

Klagen vindt zijn oorsprong in melancholie, in weemoed, in onvervuld verlangen, in verlies en rouw. Klagen is het zoeken naar rust in het besef dat je niet 24/7 gelukkig kan zijn of ernaar hoeft te streven.
Wat energie vreet is aanklagen. Aanvallen. Beschuldigen of je schuldig voelen. Verhalen vertellen over wat anderen je aandoen. Of jezelf als mislukkeling neerzetten. Slachtoffer- en daderschap. Daar word je zelf moe van en inderdaad, je belast anderen daarmee.

De Klaagmuur gaat over een ander soort klagen. Een klagen dat in zuidelijke landen wordt gedaan als iemand overleden is; het soort klagen dat melancholie, weemoed, onvervuld verlangen of rouw uitdrukt. Het is een soort van klagen dat raakt, je hart opent en mee doet leven.

De Klaagmuur gaat over melancholie en intelligentie, melancholie en eenzaamheid, melancholie en prestatie, overbodigheid, seks, gerechtigheid, verliefdheid, postreligie en uiteindelijk de dood, het ultieme verlies.

Wilt u óók klagen? Ga naar www.de-klaagmuur.nl en laat uw klaagbedes weten.